sobota, 9 marca 2013

Edukacja w Japonii

Jak już pewnie wiecie Japończycy są bardzo dumni ze swojego systemu nauczania. Dzięki temu systemowi Japonia może poszczycić się najwyższym poziomem piśmienności na świecie. W np matematycznych testach międzynarodowych japońscy uczniowie prawie zawsze zdobywają czołowe miejsca.


Obecny system edukacji w Japonii ewoluował przez około 130 lat. Właściwie owa ewolucja edukacyjna rozpoczęła się gdy Japonia "otworzyła się" na świat w 1868 roku (patrz Meiji). Japończycy w tym czasie chcieli od razu dogonić zachodnie standardy edukacyjne, dlatego reformowali swój system w oparciu o systemy niemiecki i francuski, które wtedy były uważane za najlepsze. Dopiero po II WŚ. gdy Japonię okupowali Amerykanie, system nauczania został przez nich zreorganizowany na wzór amerykańskiego systemu. Przedstawiał się on następująco: sześć lat szkoły podstawowej (shogakko), trzy lata szkoły średniej (chugakko) oraz trzy lata liceum, a także cztery lata na uniwersytecie (daigaku) albo dwa lata w college'u. 
Japoński rok szkolny znacznie różni się od naszego polskiego. Rok szkolny dzieli się na 3 semestry, zaczyna się w kwietniu, a kończy w marcu następnego roku. Szkoła podstawowa jak i szkoła średnia (chodzi o gimnazjum) są obowiązkowe. Liceum czyli szkoła średnia wyższego stopnia i uniwersytet są nie obowiązkowe, jednak liceum wielu Japończyków traktuje jako obowiązek. 

Szkoły w Japonii dzielą się na państwowe i prywatne, z czego sektor prywatny stanowi bardzo dużą ich część (ponad 80% przedszkoli, 30% szkół średnich wyższego stopnia oraz 75% uniwersytetów). Po skończeniu gimnazjum uczniowie mają do wyboru średnią szkołę wyższego stopnia o profilu ogólnokształcącym bądź zawodowym. Szkoły wyższe mają o wiele szerszą ofertę. Oprócz uniwersytetów (4 lata lic. i 2 lata mgr) istnieją inne szkoły wyższe, w których nauka trwa 2-3 lata.  
W wieku od lat 3 do 6 dzieci mogą chodzić do przedszkola. Nie jest ono w Japonii obowiązkowe jednak większość rodziców, z powodu braku czasu, posyła swoje dzieci do przedszkoli, by móc pracować oraz by zapewnić dzieciom jak najlepszy start (by dostać się na dobry uniwersytet należy posłać dziecko do renomowanego przedszkola - takie panuje wśród Japończyków przekonanie). W japońskich szkołach panuje bardzo duża rywalizacja co dla uczniów jest niesamowicie stresujące. Już w przedszkolu mały Japończyk musi zdać swój pierwszy egzamin, ponieważ renomowane przedszkola przyjmują tylko najzdolniejsze dzieci.
Już od najmłodszych lat Japończykowi w czasie edukacji towarzyszą testy egzaminacyjne. Są to testy z pytaniami zamkniętymi. Aż do studiów uczeń otrzymuje promocję do następnej klasy automatycznie. A szkołę traktuje się jak kursy przygotowawcze do egzaminów do następnej szkoły. Japończycy czas zdawania egzaminów wstępnych nazywają shiken jigoku (piekło egzaminów). W tym bardzo stresującym czasie wielu uczniów nie wytrzymuje presji i świadomości, że nie dostali się do wymarzonej szkoły. Zdarzają się tacy, którzy z tego powodu popełniają samobójstwa.
Szczególnie trudne są egzaminy na studia, bowiem dyplom jednej z siedmiu najlepszych uczelni w kraju (Uniwersytety: Tokijski, Hokkaido, Tohoku, Nagoja, Kioto, Osaka, Kiusiu) gwarantuje doskonałą karierę zawodową. Osoby, którym nie udaje dostać się na studia nazywane są rōnin (dosłownie "człowiek fali"). Osoby te przez następny rok po nie otrzymaniu indeksu muszą uczęszczać na specjalne kursy nauczające jak dobrze rozwiązywać testy. Ci którzy dostaną się na studia rozpoczynają jeden z najspokojniejszych rozdziałów swojego życia. Na studiach od studentów zazwyczaj nie wymaga się wiele, ponieważ późniejszy pracodawca nie patrzy na zdobytą przez studenta wiedzę a na status uczelni, którą skończył. Dzieję się tak, ponieważ panuje przekonanie, że przyszły pracownik i tak wszystkiego nauczy się w firmie, w której znajdzie pracę. 

W Japonii nie ma sztywnych ram nauczania w każdej szkole. Jest tzw "Ramowy program edukacji" wydany przez Ministerstwo Edukacji, który szkoły mogę zmieniać w zależności od swoich potrzeb.
W szkole podstawowej propozycja nauczanych przedmiotów obejmuje etykę, kaligrafię, język japoński, matematykę, nauki społeczne, nauki przyrodnicze, muzykę, sztukę, wychowanie fizyczne i prowadzenie domu. Im wyższa szkoła tym więcej przedmiotów. Od gimnazjum Japończycy uczą się języka angielskiego, jednak jest ona na bardzo niskim poziomie gdyż książki do tego języka są pisane po japońsku. W szkole średniej wyższego stopnia zamiast nauk przyrodniczych uczniowie mają chemię, biologię, fizykę i archeologię, a zamiast nauk społecznych: geografię, historię oraz prawo i administrację. Nauka systemu pisma, który uchodzi za jeden z najtrudniejszych na świecie, obejmuje dwa sylabariusze i 1945 znaków pochodzenia chińskiego, trwa do końca szkoły średniej niższego stopnia, zatem dopiero w wieku 15 lat przeciętny uczeń jest w stanie przeczytać codzienną gazetę.
Aby Japończyk mógł czytać literaturę dużego formatu lub specjalistyczną potrzebna jest dalsza edukacja. Przeciętny Japończyk potrafi przeczytać 5000 znaków. 


~ Tova

1 komentarz:

  1. Fajnie, że przenosicie wpisy na bloga. Czytam je z przyjemnością :)

    OdpowiedzUsuń